گاهی اوقات وقتی اسم یک بازی رو می‌شنویم، کلی خاطره خوب و اتفاقات عجیب به ذهن‌مون میاد که دوست‌هامون توی رقم خوردن اون دخیل بودند. معمولا این اتفاق توی بازی‌های آنلاین رخ میده و ما ساعت‌ها با دوست‌هامون مشغول بازی می‌شیم و تجربه‌های عجیبی رو پشت سر می‌ذاریم. از تعداد دفعاتی که گفتیم «این دست آخره؟» و رفتیم تا طلوع آفتاب تا برنده شدن توی یک مسابقه هیجان‌انگیز فوتبال، بازی‌های آنلاین مخصوصا با دوست‌ها، پر از اتفاقات عجیب و خاطره‌انگیزه. به همین بهونه توی تیم ویجیاتو این هفته از اعضای تحریریه پرسیدیم که کدوم بازی رو بیشتر از همه با دوست‌هاشون تجربه کردن و چه خاطرات عجیبی دارن. با ویجیاتو همراه باشید.
جواب‌های زیادی به این سوال دارم، چون بازیای زیادی رو با گروه‌های مختلفی از دوستام بازی کردم. از Rainbow Six Siege بگیر تا GTA Online و Warzone، و حتی تو سال‌های اخیر بازی‌هایی مثل دوتا نسخه The Forest. ولی فکر می‌کنم برای این سوال Dying Light رو انتخاب کنن. به طرز جالبی، من نه‌تنها Dying Light رو هیچوقت تک‌نفره بازی نکردم، بلکه دو بار از اول تا آخر و اونم با دوتا گروه دوستی متفاوت بازی کردم و هر دو بار هم برام بسیار لذت‌بخش بوده!
یه اشاره ویژه هم باید به Ghost Recon Wildlands داشته باشم که به‌نظرم یکی از خفن‌ترین زیرساخت‌های ممکن برای یه بازی کو-آپ رو داره. بازی کردن اون با دوستام هم جزو یکی از خاطره‌انگیزترین تجربه‌های ویدیو گیمیم محسوب می‌شه.
رایان زجاجی
بازیای که خیلی با دوستان و اعضای خانواده تجربه کردم و حتی گاهی اوقات کنسول PS3 رو دوباره براش راه می‌ندازم، FIFA STREET 3 هست. گیم‌پلی خفن، زمینای فوتبال خیابونی جذاب، موسیقی متنی که به نظرم از همه‌ی بازیای ورزشی بهتره و البته چهره‌ی کاریکاتوری بازیکنای اون زمان مثل رونالدینیو همشون باعث چند ساعت بازی کردن بی فکر و نگرانی با رفقا می‌شدن. از EA خیلی دلمون پره به دلایل مختلف، ولی من بخاطر نابود کردن سری فیفا استریت و در ادامه خراب کردن میراثش با اشتباهی به اسم ولتا، هیچوقت این شرکتو نمی‌بخشم.
بهراد قلندرزاده
قطعا کانتر!
راستش تجربه‌ی سی اس واقعا یه چیز دیگه‌ست، مخصوصاً وقتی با رفیقای پایت بازی می‌کنی. یه جور عشق و نفرت عجیبی داره که هیچوقت تکراری نمی‌شه. فرقی نمی‌کنه هنوز داری ۱.۶ بازی می‌کنی، از سورس دل نکندی یا رفتی سراغ CS2 و دنبال کیس گرفتن و رنک بالا رفتنی؛ در هر صورت سر و کله زدن با خارجی‌ها تو کانتر یه حال خاصی میده که اگه رفیقاتم کنارت باشن که دیگه نور علی نوره! از اون شلیکای رندوم با Negev تو سر هم قبل شروع بازی بگیر تا آهنگ گذاشتن تو ویس چت و پلی کردن میم‌هایی دیوانه‌دار، همگی دست به دست هم دادن تا حسابی بخندیم و خوش بگذره!
البته به دورانی هم بود که کل وقتمون رو توی ماینکرفت می‌گذروندیم. مثلا یادمه که تو راهنمایی یه کلاس کامل جمع شده بودیم توی یه سرور خیلی بزرگ و یه دهکده تشکیل داده بودیم و بعد مدرسه کل وقتمون رو یا تو ده می‌گذروندیم و هم دیگه رو سر آیتم‌های خاصمون تو بازی به مبارزه می‌کشوندیم. سروره که دیگه خاموش شده ولی شما می‌تونید یه همچین حس و حالی رو دوباره تو ویجی‌سیتی پیدا کنید!
محمدرضا نوروزی
